장충동 족발 시카고 주제에 대한 동영상 보기; d여기에서 미국일상 브이로그 | 한국인 없는 시카고 한인마트 장보기 | 미국물가 | 집에서 족발 만들기 | 시카고 일상 vlog – 장충동 족발 시카고 주제에 대한 세부정보를 참조하세요 O jakich potrzebach dzieci według Ciebie zapominają dorośli napisz krutka piosenke Natychmiastowa odpowiedź na Twoje pytanie. Piesełdogeł Piesełdogeł 12.02.2017 Dorośli oczami dzieci - wyniki ankiety. Z okazji zbliżającego się Dnia Dziecka wydawnictwo edukacyjne Nowa Era zapytało dzieci, jak widzą świat dorosłych: co chciałyby w nas zmienić i co podoba im się w byciu dorosłym. Jeśli więc szukacie podpowiedzi, jak uszczęśliwić dzieci w domu i w szkole, jak kształtować z nimi pełne Znajdź odpowiedź na Twoje pytanie o O jakich potrzebach dzieci według ciebie zapominają dorośli.Napisz krótką piosenkę. ewagracz ewagracz 08.01.2018 Znajdź odpowiedź na Twoje pytanie o Jaka jest, według Ciebie, różnica pomiędzy dziećmi a dorosłymi w przeżywaniu otaczającego świata? Ktosnapewno2343 Ktosnapewno2343 O jakich potrzebach dzieci-według ciebie-zapominają dorośli?Napisz krótką piosenkę. pliss potrzebne na dzisiaj… Natychmiastowa odpowiedź na Twoje pytanie. 9ONg. Wyobraz sobie, że jesteś osobą opowiadającą historię trzech swinek. Powiedz, co im się przydarzyło w taki sposób, by wykorzystać wszystkieistotne informacje o: -czasie zdarzeń, -miejscu zdarzeń/ -bohaterach, -ich działaniach i towarzyszącym im przeżyciach krutko daje naj Answer O jakich potrzebach dzieci - według ciebie - zapominają dorośli? napisz krótką piosenkę. Proszę o pomoc i prosze też nie myśleć że to z muzyki bo to jednak jest z Polskiego. Mamo, mamo, nudzę się, znowu w domu nie ma Cie. Daj mi odrobinę czasu, nie narobię z tym hałasu. Lubie czas spędzać mile, ale jesteś tylko chwilę. Wciąż pracujesz jak wół ciężko, w domu wciąż czeka dziecko ! O jakich potrzebach dzieci - według ciebie - zapominają dorośli? Poproszę na dziś :) Według koncepcji analizy transakcyjnej wszyscy w coś gramy – w domu, w pracy, w organizacji. Nie ma to jednak nic wspólnego z zabawą. Wręcz przeciwnie, często powoduje frustrację, zniechęcenie i utrudnia osiągnięcie poczucia spełnienia i szczęścia. O jaki rodzaj gier chodzi? Chodzi o gry psychologiczne, które inicjujemy, gdy jakieś nasze potrzeby są niezaspokojone lub gdy nie potrafimy wprost czegoś wyrazić, np. pochwal mnie, doceń, zauważ, jak bardzo się staram. Gry są naszym nieudolnym sposobem na to, by te potrzeby zaspokoić. Nauczyliśmy się ich już w dzieciństwie, gdy np. dzięki grom udawało nam się otrzymać to, na czym nam zależało, np. miłość lub uwagę rodziców, i graliśmy w nie tak długo, jak długo udawało nam się tę miłość lub zainteresowanie utrzymać. W ten sposób utrwalił się pewien schemat działania, który jako dorośli ludzie powielamy za każdym razem, gdy sytuacja zaczyna przypominać tę z dzieciństwa. Dlaczego? Bo skoro kiedyś jakaś strategia postępowania działała, to nigdy nie nauczyliśmy się, jak inaczej i bardziej konstruktywnie możemy zadbać o nasze Potrzeby według analizy transakcyjnej O jakich potrzebach mowa? Eric Berne, twórca analizy transakcyjnej, modelu opisującego relacje między ludźmi, wyodrębnił trzy potrzeby, jakie nami kierują zarówno prywatnie, jak i w organizacji. Są to potrzeby rozpoznania, struktury oraz stymulacji. Ich zaspokojenie jest nam niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, natomiast pomijanie ich zawsze kończy się źle. Zabija otwartość w zespołach i prowadzi do gier, których konsekwencją są nie tylko nieprzyjemne emocje, ale zachowania, które nie są społecznie akceptowane, np. krzyczenie na kogoś, trzaskanie drzwiami, rzucenie jakimś przedmiotem albo krytykowanie czyjejś pracy w druzgocący sposób, tak że wszyscy, którzy ową krytykę słyszą, czują się nieswojo. Konsekwencje gier mogą trwać tygodniami i często wiążą się z przeżywaniem wstydu. Niekiedy kończą się chorobą, nieszczęśliwym wypadkiem lub nawet w sądzie pracy, w sytuacji, gdy np. dochodzi do mobbingu lub nadużyć. W jaki sposób brak zaspokojenia wyżej wymienionych potrzeb może zaowocować grą? W przypadku potrzeby rozpoznania problem pojawia się, gdy zaczyna brakować nam sygnałów świadczących o tym, że ktoś nas widzi i ceni (szczególnie osoby, na których nam w jakiś sposób zależy). Wtedy usiłujemy sobie to zainteresowanie zapewnić, nawet jeżeli odbywa się to w sposób negatywny. Zawsze lepiej jest przecież usłyszeć krytykę (źle to zrobiłeś, ogarnij się, co się z Tobą dzieje itd.) niż nie być zauważonym w ogóle. „Niedorzeczna zagrywka” Istnieją określone typy gier, w które pracownicy często wchodzą, gdy brakuje im sygnałów rozpoznania ze strony innych. Popularna jest gra o nazwie „Niedorzeczna zagrywka”, która polega na tym, że pracownik lub współpracownik z zadziwiającą regularnością prosi nas o pomoc w wykonaniu zadania, z którym swobodnie mógłby poradzić sobie sam. Przykładowo, koleżanka, której wiele razy pokazywaliśmy, jak np. korzystać z różnych funkcji bazy CRM, co chwilę sygnalizuje coraz to inny problem z tym programem, a kolega pracujący w dziale reklamacji średnio raz w miesiącu przekazuje nam sprawę klienta, z którą, jak twierdzi, nie potrafi się uporać. A my, ponieważ lubimy pomagać, robimy za nich te zadania, nawet jeżeli nasza praca nie posuwa się o krok, a my zestresowani pracujemy do późnego wieczora, żeby nadgonić stracony czas. Co ciekawe, na tej rozgrywce zyskują dwie strony: współpracownik, ponieważ zyskuje naszą uwagę i poświęcenie, oraz my sami, ponieważ czujemy się przydatni i podnosimy w ten sposób poczucie własnej wartości. Każda ze stron chętnie przystępuje do nowej rundy, bo każda czerpie z tego jakąś korzyść, i w ten sposób gra się utrwala. Zawsze odbywa się w tej samej kolejności: „ofiara” podaje problem, „wybawca” go rozwiązuje i oboje czują się usatysfakcjonowani. Trwa to jednak tylko przez chwilę, ponieważ ostatecznie oboje czują się na koniec dziwnie niezadowoleni i zestresowani. Każda gra ma bowiem nie tylko korzyść, ale i swoją cenę. RAMKA 1 „Mam prawo” Innym rodzajem gry jest gra w „Mam prawo”. W tym przypadku jedna z osób regularnie zniechęca do sobie pozostałych: spóźnia się na spotkania, nie dopuszcza innych do głosu lub głośno wygłasza uwagi, które powinna zachować dla siebie. A wszystko dlatego, że „ma prawo”. W końcu każdy ma prawo się spóźnić, zgłaszać pomysły lub mówić „szczerze”. Ostatecznie sednem problemu nie są zachowania, które wyzwalają negatywne reakcje, ale pozornie racjonalne usprawiedliwienia, które wyrażane są w sposób niewłaściwy i nieprzyjemny, doprowadzając wszystkich do wściekłości. „Przytrafiło mi się” Odmianą tej gry jest gra w „Przytrafiło mi się”, w której pracownicy lub współpracownicy popełniają niewytłumaczalne błędy. Tak zagadkowe, że sami nie rozumieją, jak mogło do nich dojść – zapominają wysłać do klienta e-mail z potwierdzeniem zamówienia, przygotować raport na spotkanie podsumowujące, wprowadzić dane klienta do bazy itp. Zapewniają oni oczywiście, że to się nigdy więcej nie powtórzy, ale po upływie trzech, pięciu, dziewięciu tygodni historia się powtarza. W obu przypadkach otoczenie przestaje cokolwiek rozumieć z tego, co się dzieje, ponieważ trudno jest zrozumieć, dlaczego ktoś stale ze wszystkimi zadziera lub popełnia błędy, które da się wytłumaczyć jedynie złą wolą. Gracze otrzymują kolejną szansę, z czego jednak w ogólne nie korzystają. Zespół zaś, słysząc o kolejnym „popisie” gracza, wpada w złość, a przełożony po jakimś czasie staje przed trudnym wyborem: zwolnić mąciciela i utracić dobrego pracownika (który bardzo często jako jedyny posiada określoną i potrzebną umiejętność, np. znajomość języka, który umożliwia wejście na konkretny rynek), czy zatrzymać dobrego pracownika, a tym samym mąciciela? Gdy brakuje struktury Struktura, to inaczej jasność roli, w której ludzie pracują, ich zadań, sensu i celu pracy, tego, przed kim odpowiadają i od kogo zależy ich awans lub degradacja. Warto wiedzieć: Gdy struktury jest za dużo, jak to często bywa w dużych organizacjach, zahamowaniu ulega kreatywność, rozwój umiejętności, poczucie realnego wpływu, co z kolei zabija motywację. Gdy z kolei struktury jest zbyt mało, ludzie są zagubieni, nie czują się bezpiecznie, nie wiedzą, kiedy ich zadanie będzie wykonane na odpowiednim poziomie, brakuje jasnego podziału obowiązków. Ten problem często można zaobserwować w firmach rodzinnych, gdzie często zapomina się o jasnym ustaleniu obowiązków, bo przecież „wszyscy grają do jednej bramkl”. Potrzeba struktury bywa często zachwiana, gdy firma się rozrasta, następuje zmiana ról i obowiązków lub gdy w zespole pojawiają się np. nowe osoby, przez co na nowo trzeba definiować role i sposoby komunikacji. Newralgicznym momentem jest także faza rozwoju zespołu, gdy ludzie się różnicują lub gdy w organizacji pojawia się wiele napięcia, frustracji, presji lub rywalizacji. Ta ostatnia może prowadzić np. do rozgrywki zwanej „Mam Cię, draniu”. Wyobraźmy sobie taką sytuację: RAMKA 2 Czy Twój szef gra w grę? Szef może odrzucać pomysły zespołu tylko dlatego, żeby pokazać to, że jego rozwiązanie problemu jest najlepsze, nawet jeśli faktycznie tak nie jest. Jeżeli np. jako dziecko nie doświadczył miłości i uznania rodziców za to, jaki był, tylko zyskiwał je w nagrodę za osiągnięcia, mógł nabrać przekonania, że będzie wart uznania tylko wtedy, gdy sam dużo zdziała. Kolega mówi do kolegi: „Chodzą słuchy, że nieźle Ci idzie z klientami, podobno”, na co ten odpowiada: „Rzeczywiście, tylko dziś umówiłem cztery spotkania na przyszły tydzień”. Na to kolega z satysfakcją: „To ciekawe, bo dziś dzwonił jeden z Twoich klientów i poprosił o zmianę handlowca”. Stwierdzenie pierwszego kolegi było przynętą, na którą złapał się ten drugi. Słowa „podobno chodzą słuchy” sprawiły, że poczuł się on niepewnie, odczuł potrzebę udowodnienia swojej wartości, pokazania, że zna się na tym, co robi. Być może nie wierzy w swoje możliwości, może w CV dorzucił jakąś umiejętność „na wyrost”, bo „wszyscy tak robią”, zdecydowanie jednak dał się złapać na haczyk i zam... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań magazynu "Nowa Sprzedaż" Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej Dostęp do wszystkich archiwalnych wydań magazynu oraz dodatków specjalnych Dostęp do czasopisma w wersji online ...i wiele więcej! Sprawdź gazetka szkolna nr 2, styczeń 2018 W numerze: Krótkie piosenki uczniów IV a- O jakich potrzebach dzieci str. 8 zapominają dorośli? Kącik języka angielskiego Świetlicowa zabawa karnawałowa „Starsi młodszym”- występ taneczny III c dla oddziału przedszkolnego Czego dobrego mogą się nauczyć wnuki od swych dziadków? Literaturę tworzy się nie umysłem, lecz sercem. Mikołaj Gogol BRZECHWUŚ Nr 2 styczeń 2018 Krótkie piosenki uczniów IV a - O jakich potrzebach dzieci zapominają dorośli? Czego pragną dzieci? Czy tata i mama pamiętają, Życzenia że dzieci uwagi wymagają? Życzę Wam Mamo, Tato, Czy pamiętają, że sami żebyśmy więcej czasu spędzali byli dzieciakami? razem, Rodzice się często dziećmi nie żebyśmy do późna rozmawiali, zajmują, żebyśmy w gry planszowe grali, bo cały czas pracują, pracują, żebyśmy na mecze chadzali. pracują. Jakub Wilczyński Dzieci szybko rosną. *** Rodzice obudźcie się, bo wkrótce tacy sami staniemy się. Cały dzień nudziłam się, Małgosia Daghman Bo mam potrzeby swe. Proszę mamę, tatę, ale oni *** Mówią: nie! Nie mogę Czy rozumiesz Mamo, Tato? Usiąść, bo od razu tańczę i skaczę. Czy jest zima, czy lato, Karolina Kazimierczak Muszę się śmiać I w piłkę grać. Janek Sumara 2 BRZECHWUŚ Nr 2 styczeń 2018 Wspólna zabawa Lubię samochodem bawić się, I to problem wielki jest! Kto dołączyć do mnie chce? Nie siedź w pracy, Iść do parku fajna rzecz, Tylko szybko przyjdź! Tylko towarzystwo muszę mieć. Kto ważniejszy- ja czy praca? Pam, pam, pam… Mamo, Tato, proszę Was, Damian Łukaszewicz Już zabawy ze mną nadszedł czas. W dziecięcym świecie Na boisku w piłkę lubię grać, Hej, hej, hej! Tylko czuję się samotny, Czy Wy wiecie, Gdy przy mnie nie ma Was. Jak trudno żyć w dziecięcym Na rowerze szybko jeżdżę, świecie? Ale czegoś brak mi jeszcze. Codziennie wstawanie o świcie, A Wy nas nie przytulicie! Mamo, Tato, proszę Was, Codziennie prace domowe, Już zabawy ze mną nadszedł czas. Zawracacie nimi naszą głowę! Michał Stańczak Hej, hej, hej! Czy Wy wiecie, Rodzina Jak trudno żyć w dziecięcym Mamo, Tato, nudzę się. świecie? Czemu ciągle nie ma Was? Codziennie długo nie ma Was, Dzisiaj znowu jestem sam. A my chcemy z Wami spędzać czas! Ot, Wy w pracy. Codziennie do pracy lecicie, Pam, pam , pam… Czy już nas nie lubicie? Hej, hej, hej… O, dziś dom jest pusty, pusty. Borys Łabędzki 3 BRZECHWUŚ Nr 2 styczeń 2018 Potrzeba młodości Skakać, szaleć, jak źrebięta. *** Duży o tym nie pamięta. Kiedy dusza w tany rusza, Mamo, Tato, gdy Was nie ma, Nie zatrzyma duszy tusza. Tato, Mamo, trza zrozumieć, To wciąż myślę o swoich grach. Młodość musi się wyszumieć. Rafał Bałaż Kiedy już się ich doczekam, *** To od lekcji uciekam. Każdy lubi z mamą i z tatą bawić się, a rodzice zbyt często mówią: Wiem, że to denerwuje, nie! Mówią: Czasu brak, pora spać, a ja Ale za to kocham Was. chciałbym z nimi w piłkę grać. Piotr Czech Maks Wyszomierski Piosenka o strachu Piosenka Dorośli zapominają czasami, Mamo, Mamo, smutno mi jest, Jak sami się bali wieczorami. Bo ignorujesz mnie. Gdy za szafą coś trzaśnie Wysłałam Ci chyba z milion I światło zgaśnie, Wiadomości, nie odczytałaś ich. To nie krzyczcie na dzieci Mamo , wróć z pracy, bo boję się: I niech słońce Wam zaświeci. Huków, trzasków i pukań ! A gdy wstanie świt, Czuję się jakbyś o mnie zapomniała. Ruszajcie do zabawy w mig. Amelia Wylot Maksymilian Jabłoński *** Mamo, Tato, usłyszcie mnie! Jestem ważniejszy od telewizji czy nie? Mamo, Tato, pomóżcie mi! Tato, Tato, przytul mnie! Tato, sprawdź mi pracę domową I popraw mi, jeśli mam źle! Franciszek Kaup 4 BRZECHWUŚ Nr 2 styczeń 2018 Gdy czytamy piosenki młodych autorów, przypominają się słowa Jeremiego Przybory: Piosenka jest dobra na wszystko: Piosenka na drogę za śliską, Piosenka na stopę za niską, Piosenka podniesie Ci ją. Opracowała Dorota Majchrowska 5 BRZECHWUŚ Nr 2 styczeń 2018 KĄCIK JĘZYKA ANGIELSKIEGO Christmas traditions in UK & USA Christmas is probably the most popular family holiday in Great Britain. All preparations for Christmas are usually complete by 24 December. By this time Christmas greeting cards are exchanged and a Christmas tree is decorated. On the Christmas tree you can find long, colourful chains and sparkling trinkets. On the top of a Christmas tree there is a beautiful, big, yellow star. Under the tree you can find a lot of fantastic presents but only if you were good during the whole year. Late in the evening people go to church to attend the so-called “midnight mass”. When they come home, children hang up Christmas stocking for presents. They believe that Santa Clause arrives in a sledge drawn by the reindeers, enters every house through 6 BRZECHWUŚ Nr 2 styczeń 2018 the chimney and gives wonderful presents to children. The most popular reindeer is the red-nosed reindeer called Rudolph. All children in Great Britain love Rudolph and sing a song about him. When the first star appears in the sky the family starts Christmas dinner. The most popular course is roast turkey and Christmas pudding. After Christmas dinner the whole family gathers together to sing Christmas carols and tell jokes. Christmas Quiz: 1. Santa Clause arrives in it to children 2. You can find it under the Christmas tree 3. One of the most popular course in Great Britain is roast … 4. It is green and you can decorate it with colourful things – Christmas … 5. Children hung them up for presents 6. You put them on the Christmas tree and they are sparkling 7. These animals draw Santa Clause’ vehicle 8. People attend it in church in the Christmas evening 9. He is a person all children love because he gives them presents 10. The name of a day when you don’t go to school or work 11. People sing it during Christmas 12. Another popular course is Christmas … 13. you can find it on the top of a Christmas tree Opracowała: Beata Serafin 7 BRZECHWUŚ Nr 2 styczeń 2018 Świetlicowa zabawa karnawałowa 0b i IIIc Uczniowie naszej szkoły , zanim udali się na zimowe ferie, wzięli udział w zabawie karnawałowej. W ostatnich dniach przed feriami zimowymi odbyły się świetlicowe zabawy karnawałowe ,podczas których już po raz kolejny razem mogli bawić się uczniowie klas najmłodszych z uczniami ze starszych klas. Bajecznie kolorowe i fantazyjne stroje dzieci ubarwiły świetlicę naszej szkoły. Niektórych uczniów z trudnością można było rozpoznać. Uczniowie z klasy trzeciej, jak i z zerówki, chętnie i gromadnie bawili się na oryginalnie udekorowanej różnokolorowymi balonami i serpentynami sali. Szkolną zabawę prowadziły: pani Dorota Kurman oraz pani Ewelina Wielec- Tomska, które od pierwszych taktów skocznej muzyki zagrzewały dzieci do wspólnej zabawy i korowodów tanecznych. Atmosfera była fantastyczna, dzieci gremialnie odśpiewywały tegoroczne hity, np. \"Despacito\" czy \"Llama in my living room\". Pośród kolorowych świateł dyskotekowej kuli pląsały księżniczki, czarodziejki, wojownicy i wojowniczki, piłkarze, bohaterowie kreskówek - ludzie-pająki, a nawet sam Batman . Mogliśmy podziwiać też roztańczone opiekunki . Nie zabrakło konkursów między klasami oraz karaoke. Trzeba powiedzieć, że karnawałowa zabawa roztańczyła nawet najwstydliwszych uczniów. Chociaż wszyscy uczestnicy doskonale się bawili i humor wszystkim dopisywał, to wesołej zabawy nastał kres. Kolejny karnawał ponownie za rok! 8 BRZECHWUŚ Nr 2 styczeń 2018 9 BRZECHWUŚ Nr 2 styczeń 2018 Opracowała p. Ewelina Wielec- Tomska 10 BRZECHWUŚ Nr 2 styczeń 2018 „ Starsi młodszym”- występ taneczny uczniów klasy IIIC dla oddziału przedszkolnego. W grudniu podczas pobytu na świetlicy uczniowie klasy III C w ramach akcji pt. „Starsi młodszym” zaprezentowali młodszym koleżankom i kolegom z oddziału przedszkolnego fantastyczny występ taneczny. Uczniowie pokazali nie tylko talenty i umiejętności, ale również zarazili przedszkolaków dobrym humorem. Wspólne pląsy dały nam sporo radości, odprężenia, relaksu i poczucia wspólnoty. Bez wątpienia nie brakowało dobrej atmosfery podczas zabawy - życzliwości, otwartości, akceptacji i szacunku dla każdego uczestnika. Taniec był dla nas nie tylko doskonałą formą rozrywki i odskocznią od szkolnych obowiązków, ale pozwolił nam przełamać bariery związane z nieśmiałością. Wspólnie udowodniliśmy, że tańczyć każdy może. Uczniowie III C pokazali , że taniec pozwala czerpać radość płynącą z ruchu i przebywania w grupie. 11 BRZECHWUŚ Nr 2 styczeń 2018 Opracowała p. Ewelina Wielec - Tomska 12 BRZECHWUŚ Nr 2 styczeń 2018 Czego dobrego mogą się nauczyć wnuki od swoich dziadków? Na to pytanie znaleźli odpowiedzi uczniowie 4 c. Mój dziadek uczy mnie przyrody. Dużo wie na ten temat, gdyż ogląda filmy, czyta książki przyrodnicze, wyszukuje informacje o roślinkach i zwierzętach. Kiedy idziemy razem do lasu, pokazuje mi gatunki ptaków i roślin. Od dziadka mogę również nauczyć się historii, bo przeżył II wojnę światową i był świadkiem wielu wydarzeń z przeszłości. Radosław Tomkiewicz Dzięki babci nauczyłem się czytać i polubiłem książki. Moja druga babcia była sportowcem , dzięki niej bardzo lubię sport oraz poznałem wiele interesujących historii z życia znanych sportowców. Bartek Tomkiewicz Moim zdaniem, babcia i dziadek uczą , jak zachować się w dorosłym życiu. Pokazują, co złe, a co dobre. Zawsze są gotowi pomóc i doradzić. Możemy zmienić swój charakter na lepszy, gdy weźmiemy przykład z babci, która jest dobra i pomocna i z dziadka, który jest surowy, ale opiekuńczy. Igor Wardaszko Dziadkowie sami sporo przeżyli, dlatego mają dużą wiedzę o świecie. Mogą doradzić, nauczyć szacunku do innych, przekazać wnukom historię rodziny oraz rodzinne tradycje. Babcia uczy, jak zrobić najlepsze na całym świecie pierogi lub przepyszne ciasto miodowe. Nina Samborska 13 BRZECHWUŚ Nr 2 styczeń 2018 Dziadkowie często opowiadają o swoim życiu i młodości, w ten sposób przekazują wiedzę, jak wyglądał świat kilkadziesiąt lat temu. Poświęcają więcej uwagi wnukom i robią z nimi rzeczy, na które rodzicom brakuje czasu. Babcia może wprowadzić wnuczęta w tajniki kuchni, a dziadek z nimi majsterkować. Pokazują świat z innej perspektywy, uczą pielęgnacji roślin, opieki nad zwierzętami, zabierają w ciekawe miejsca. Gabrysia Wielgus Od dziadków uczymy się miłości do swoich bliskich. Chętnie słuchamy ich opowieści o tym, co było i jest. Uczymy się od nich manier i w ogóle wszystkiego. Dziadkowie są bardzo fajni. Janek Piwowarski Dziadkowie potrafią cierpliwie tłumaczyć skomplikowane zagadnienia takie jak: skąd się bierze tęcza, dlaczego pada śnieg lub jak grać w szachy. Dziadek najlepiej ze wszystkich maluje. Od babci mogę nauczyć się pysznie gotować. Dziadek i babcia są świetni, zawsze mogę na nich liczyć. Temuge Tsevegmed Moja babcia nauczyła mnie robić na drutach szaliczek i komin. W wakacje razem z babcią sadziłam rośliny w ogrodzie i codziennie je podlewałam. Wspólnie z bratem przy pomocy babci ugotowaliśmy zupę buraczkową. Babcia pokazała mi , jak opiekować się psem i kotem. Po prostu uczy mnie wszystkiego. Emilka Kosińska Dzięki dziadkom i ich opowieściom możemy wyciągać wnioski i unikać niektórych problemów. Ja na przykład chciałabym dowiedzieć się , jakie dawniej były zabawki i jaka muzyka była popularna. Marta Szlendak 14 BRZECHWUŚ Nr 2 styczeń 2018 Mój dziadek opowiedział mi wiele ciekawych historii o Cesarstwie Rzymskim, ponieważ ma na ten temat dużą wiedzę. Zapoznał mnie ze starą zabawą w ciuciubabkę. Babcia uczy mnie, jak zrobić szarlotkę oraz poprawnego nakrywania stołu. Uczę się też kultury, bo to ważna rzecz, żeby wiedzieć, jak należy się zachować. Moi dziadkowie wiedzą wszystko i znają odpowiedź na każde pytanie. Janek Kwiatkowski Dziadkowie uczą cierpliwości, mądrości i zaradności. Są o wiele starsi od nas i lepiej wiedzą, jak się zachować w danych sytuacjach, dlatego też mogą nam udzielić rad albo pomóc podjąć ważną decyzję. Dominika Kozłowska Dziadkowie pokazują nam , że nawet w starszym wieku można być aktywnym. Pomagają w nauce, żebyśmy wyrośli na mądrych, szczerych ludzi. Wszyscy potrzebują takich dziadków. Paweł Pawlikowski Dziadkowie są bardziej cierpliwi niż rodzice. Opowiadają piękne bajki i czytają wnukom książki. Uczą dzieci szacunku i zrozumienia dla innych. Oskar Vesin Czego może nauczyć mnie dziadek? Tej wiedzy, która jest magiczna. I tej wiedzy, która jest śliczna. Słuchać i szanować innych, A tych, których uważasz za winnych, Wysłuchać i przebaczyć, By swoje przyszłe dzieci wychować z miłością. Taki właśnie dostałam spadek. 15 BRZECHWUŚ Nr 2 styczeń 2018 Tego nauczył mnie dziadek. Weronika Bator Opracowała p. Dorota Majchrowska 16 BRZECHWUŚ Nr 2 styczeń 2018  Autorzy artykułów: p. Ewelina Wielec- Tomska p. Beata Serafin Autorzy piosenek: Rafał Bałaż 4a,Małgosia Daughman 4a, Piotr Czech 4a, Maksymilian Jabłoński 4a,Franciszek Kaup 4a, Karolina Kazimierczak 4a, Damian Łukaszewicz 4a,Borys Łabędzki 4a, Michał Stańczak 4a, Janek Sumara 4a, Kuba Wilczyński 4a, Amelka Wylot 4a, Maksymilian Wyszomierski Autorzy odpowiedzi: Weronika Bator 4c, Janek Kwiatkowski 4c, Emilia Kosińska 4c , Dominika Kozłowska 4c, Paweł Pawlikowski 4c, Janek Piwowarski 4c, Nina Samborska 4c Marta Szlendak 4c, Radosław Tomkiewicz 4c, Bartek Tomkiewicz 4c,Temuge Tsevegmed 4c, Oskar Vesin 4c, Igor Wardaszko 4c, Gabriela Wielgus 4c, Korekta i opracowanie graficzne: p. Dorota Majchrowska Wydawca i druk: Szkoła Podstawowa nr 222 im. Jana Brzechwy, ul. Esperanto 7a, 01-049 Warszawa Dziękujemy za współpracę z gazetką szkolną: Pani Dyrektor Ewie Chłoście, Pani Wicedyrektor Beacie Mireckiej-Nowak, Pani Wicedyrektor Anecie Misztal  17

o jakich potrzebach według ciebie zapominają dorośli