POKA呕 ZRZUTK臉 UDZIEL WSPARCIA. Prezentacja multimedialna z dzia艂u "II. Ziemia we wszech艣wiecie" (zakres podstawowy) 1. Wszech艣wiat i Ziemia. Uwaga: wczytywanie prezentacji mo偶e potrwa膰 od kilku do kilkudziesi臋ciu sekund! Je偶eli wczytywanie prezentacji trwa膰 b臋dzie d艂u偶ej (nie ko艅czy si臋) oznacza to, 偶e nale偶y wyczy艣ci膰 Ziemia we Wszech艣wiecie: Ziemia jako planeta, nast臋pstwa ruch贸w Ziemi, cia艂a niebieskie, Uk艂ad S艂oneczny; Atmosfera: czynniki klimatotw贸rcze, rozk艂ad temperatury powietrza, ci艣nienia atmosferycznego i opad贸w, og贸lna cyrkulacja atmosferyczna, mapa synoptyczna, strefy klimatyczne i typy klimat贸w; Skala Ziemi, S艂o艅ca, galaktyki i wczech艣wiata. Ziemia jest wielka, lecz malutka w por贸wnaniu do S艂o艅ca (kt贸re jest ogromne). S艂o艅ce jest jednak bardzo ma艂e w por贸wnaniu do Uk艂adu S艂onecznego, znikomego w por贸wnaniu do odleg艂o艣ci do najbli偶szej gwiazdy. Aha, czy wspomnieli艣my, 偶e w naszej Galaktyce znajduje si臋 ponad sto Na rozw贸j Przedmiotowej Strony z Geografii oraz zakup laptopa z oprogramowaniem. A ty na co dzi艣 zbierasz? 1. Poziom podstawowy. 1.1. Mapa Fizyczna z Miastami. 2. Poziom rozszerzony. 2.1. Ziemia we Wszech艣wiecie 1. Wszech艣wiat 1 ZP II.4, ZP II.5, ZR II.4 2. Budowa Uk艂adu S艂onecznego 1 ZP II.1, ZP II.3, ZR II.5 3. Ruch obiegowy Ziemi 2 ZP II.2, ZR II.1, ZR II.3 4. Ruch obrotowy Ziemi 2 ZP II.2 5. Czas na Ziemi 1 ZP II.2, ZR II.2 6. Podsumowanie dzia艂u 1 Dzisiejszy temat lekcji: Cel zaj臋膰: Dowiesz si臋, 偶e S艂o艅ce nie jest wcale najwi臋ksz膮 gwiazd膮. Ziemia w Uk艂adzie S艂onecznym. Plan zaj臋膰. dzisiaj projekcja filmu i konstruowanie mapy my艣li. 1. Wprowadzenie od nauczyciela o Wszech艣wiecie i teoriach geocentrycznej i heliocentrycznej - obrazki zalaminowane oraz wys艂uchanie piosenki o IMu2aS. Liczba zada艅: 27 Podane s膮 wskaz贸wki i dost臋pne tak偶e w aplikacji Matura - testy i zadania, gdzie mogli艣my wprowadzi膰 dodatkowe funkcje, np: dodawanie do powt贸rek, zapami臋tywanie post臋pu nauki czy notatnik. Dzi臋kujemy tak偶e developerom z firmy Geeknauts, kt贸rzy stworzyli t臋 aplikacj臋 Test z geografii Sprawdzian z rozdzia艂u "Ziemia we Wszech艣wiecie". Test z geografii o Ziemi, planetach i uk艂adzie s艂onecznym. Ilo艣膰 pyta艅: 21 Rozwi膮zywany: 39740 razy Pobierz PDF Fiszki Powt贸rzenie Nauka Rozwi膮偶 test Podstawa programowa przedmiotu geografia4-letnie liceum og贸lnokszta艂c膮ce oraz 5-letnie technikum鈬慫akres podstawowyTre艣ci nauczania - wymagania szczeg贸艂owe鈬慖. 殴r贸d艂a informacji geograficznej, technologie geoinformacyjne oraz metody prezentacji danych przestrzennychobserwacje, pomiary, mapy, fotografie, zdj臋cia satelitarne, dane liczbowe oraz graficzna i kartograficzna ich przedstawia mo偶liwo艣ci wykorzystywania r贸偶nych 藕r贸de艂 informacji geograficznej i ocenia ich przydatno艣膰;2) wyr贸偶nia graficzne i kartograficzne metody przedstawiania informacji geograficznej i podaje przyk艂ady zastosowania r贸偶nych rodzaj贸w map;3) czyta i interpretuje tre艣ci r贸偶nych map;4) podaje przyk艂ady informacji pozyskiwanych na podstawie obserwacji i pomiar贸w prowadzonych w terenie;5) interpretuje dane liczbowe przedstawione w postaci tabel i wykres贸w;6) wykazuje przydatno艣膰 fotografii i zdj臋膰 satelitarnych do pozyskiwania informacji o 艣rodowisku geograficznym oraz interpretuje ich tre艣膰;7) okre艣la wsp贸艂rz臋dne geograficzne za pomoc膮 odbiornika GPS;8) podaje przyk艂ady wykorzystania narz臋dzi GIS do analiz zr贸偶nicowania przestrzennego 艣rodowiska geograficznego.鈬慖I. Ziemia we Wszech艣wiecieZiemia jako planeta, nast臋pstwa ruch贸w Ziemi, cia艂a niebieskie, Uk艂ad S艂oneczny, budowa charakteryzuje Ziemi臋 jako planet臋 Uk艂adu S艂onecznego;2) podaje cechy ruch贸w Ziemi i charakteryzuje ich nast臋pstwa, z uwzgl臋dnieniem si艂y Coriolisa;3) przedstawia i por贸wnuje cia艂a niebieskie tworz膮ce Uk艂ad S艂oneczny;4) charakteryzuje budow臋 Wszech艣wiata oraz stan jego poznania;5) kszta艂tuje wyobra偶enie o ogromie i z艂o偶ono艣ci Wszech艣wiata obserwuj膮c cia艂a niebieskie na zdj臋ciach i mapach kosmosu, prowadzi obserwacje gwiazdozbior贸w nieba p贸艂nocnego, dostrzega pi臋kno i harmoni臋 Wszech艣wiata oraz Ziemi widzianej z kosmosu.鈬慖II. Atmosferaczynniki klimatotw贸rcze, rozk艂ad temperatury powietrza, ci艣nienia atmosferycznego i opad贸w, og贸lna cyrkulacja atmosferyczna, mapa synoptyczna, strefy klimatyczne i typy przedstawia czynniki klimatotw贸rcze decyduj膮ce o zr贸偶nicowaniu klimatu na Ziemi;2) wyja艣nia rozk艂ad temperatury powietrza i ci艣nienia atmosferycznego na Ziemi;3) wyja艣nia mechanizm cyrkulacji atmosferycznej i rozk艂ad opad贸w atmosferycznych na Ziemi;4) analizuje map臋 synoptyczn膮 i zdj臋cia satelitarne w celu przedstawienia aktualnego stanu i prognozy pogody;5) opisuje przebieg roczny temperatur powietrza i opad贸w atmosferycznych we w艂asnym regionie oraz podaje cechy klimatu lokalnego miejsca zamieszkania;6) por贸wnuje strefy klimatyczne i typy klimat贸w na Ziemi;7) przedstawia pi臋kno, pot臋g臋 oraz dynamik臋 zmian zachodz膮cych w atmosferze, wyja艣nia przyczyny tych zmian, ukazuje ich zagro偶enia i skutki w formie prezentacji fotograficzno-opisowej.鈬慖V. Hydrosferazasoby w贸d na Ziemi, morza, pr膮dy morskie, sie膰 rzeczna, wyja艣nia zr贸偶nicowanie rodzaj贸w i wielko艣ci zasob贸w w贸d na Ziemi oraz we w艂asnym regionie;2) przedstawia cechy fizykochemiczne w贸d morskich oraz dostrzega problem ich zanieczyszczenia;3) obja艣nia mechanizm powstawania i uk艂ad powierzchniowych pr膮d贸w morskich oraz ocenia ich wp艂yw na 偶ycie i gospodark臋 cz艂owieka;4) wyja艣nia zr贸偶nicowanie sieci rzecznej na Ziemi;5) wyja艣nia proces powstawania lodowc贸w i przedstawia ich wyst臋powanie na Ziemi;6) przedstawia wp艂yw zanikania pokrywy lodowej w obszarach oko艂obiegunowych na gospodark臋, 偶ycie mieszka艅c贸w i ich to偶samo艣膰 kulturow膮.鈬慥. Litosferazwi膮zek budowy wn臋trza Ziemi z tektonik膮 p艂yt litosfery, procesy wewn臋trzne i zewn臋trzne kszta艂tuj膮ce powierzchni臋 Ziemi i ich skutki, wyja艣nia zwi膮zek budowy wn臋trza Ziemi z ruchem p艂yt litosfery i jego wp艂yw na genez臋 proces贸w endogenicznych;2) wyja艣nia przebieg g艂贸wnych proces贸w wewn臋trznych prowadz膮cych do urozmaicenia powierzchni Ziemi (ruchy epejrogeniczne, ruchy g贸rotw贸rcze, wulkanizm, plutonizm, trz臋sienia ziemi);3) charakteryzuje g艂贸wne procesy zewn臋trzne modeluj膮ce powierzchni臋 Ziemi (erozja, transport, akumulacja) oraz skutki rze藕botw贸rczej dzia艂alno艣ci rzek, wiatru, lodowc贸w, l膮dolodu i m贸rz oraz wietrzenia;4) rozpoznaje wybrane rodzaje ska艂 oraz przedstawia ich gospodarcze zastosowanie.鈬慥I. Pedosfera i biosferaprocesy glebotw贸rcze, typy gleb, strefowo艣膰 i pi臋trowo艣膰 gleb oraz przedstawia czynniki i przebieg g艂贸wnych proces贸w glebotw贸rczych, w tym zachodz膮cych na obszarze, na kt贸rym zlokalizowana jest szko艂a;2) wyr贸偶nia cechy g艂贸wnych typ贸w gleb strefowych i niestrefowych, wyja艣nia ich rozmieszczenie na Ziemi;3) identyfikuje czynniki wp艂ywaj膮ce na pi臋trowe zr贸偶nicowanie ro艣linno艣ci na Ziemi;4) wyja艣nia zale偶no艣ci mi臋dzy klimatem, wyst臋powaniem typ贸w gleb i formacji ro艣linnych w uk艂adzie strefowym.鈬慥II. Podzia艂 polityczny i zr贸偶nicowanie poziomu rozwoju spo艂eczno-gospodarczego 艣wiatamapa podzia艂u politycznego, system kolonialny i jego rozpad, procesy integracyjne i dezintegracyjne na 艣wiecie, konflikty zbrojne i terroryzm, podstawowe wska藕niki pos艂uguje si臋 map膮 podzia艂u politycznego 艣wiata do analizy proces贸w spo艂eczno-ekonomicznych;2) wskazuje na mapie obszary kolonialne kraj贸w europejskich w po艂owie XX w. i podaje przyczyny rozpadu systemu kolonialnego;3) dyskutuje na temat wp艂ywu kolonializmu i jego rozpadu na wsp贸艂czesny podzia艂 polityczny 艣wiata, zr贸偶nicowanie struktur ludno艣ciowych, migracje ludno艣ci, wyst臋powanie konflikt贸w zbrojnych i dysproporcje w rozwoju pa艅stw;4) przedstawia przyczyny oraz pozytywne i negatywne skutki integracji politycznej i gospodarczej na 艣wiecie, ze szczeg贸lnym uwzgl臋dnieniem Unii Europejskiej oraz proces贸w dezintegracyjnych na wybranych przyk艂adach;5) wskazuje na mapie miejsca wa偶niejszych konflikt贸w zbrojnych i podaje przyk艂ady akt贸w terrorystycznych w wybranych regionach 艣wiata w XXI w.;6) dyskutuje na temat wp艂ywu medi贸w na spo艂eczny odbi贸r przyczyn i skutk贸w konflikt贸w na 艣wiecie na wybranych przyk艂adach;7) analizuje zr贸偶nicowanie przestrzenne pa艅stw 艣wiata wed艂ug wska藕nik贸w rozwoju - PKB na jednego mieszka艅ca, Wska藕nika Rozwoju Spo艂ecznego (HDI), Wska藕nika Ub贸stwa Spo艂ecznego (HPI);8) por贸wnuje struktur臋 PKB pa艅stw znajduj膮cych si臋 na r贸偶nym poziomie rozwoju gospodarczego oraz ocenia struktur臋 PKB Polski na tle innych kraj贸w.鈬慥III. Przemiany struktur demograficznych i spo艂ecznych oraz procesy osadniczerozmieszczenie i liczba ludno艣ci, przemiany demograficzne, migracje, zr贸偶nicowanie narodowo艣ciowe, etniczne i religijne, kr臋gi kulturowe, sie膰 osadnicza, procesy urbanizacji, rozw贸j obszar贸w wskazuje obszary koncentracji ludno艣ci i ma艂ej g臋sto艣ci zaludnienia oraz okre艣la czynniki i prawid艂owo艣ci w zakresie rozmieszczenia ludno艣ci 艣wiata;2) analizuje i wyja艣nia zmiany liczby ludno艣ci 艣wiata oraz przestrzenne zr贸偶nicowanie wielko艣ci wska藕nik贸w: urodze艅, zgon贸w i przyrostu naturalnego;3) opisuje etapy rozwoju demograficznego ludno艣ci na przyk艂adach wybranych kraj贸w 艣wiata oraz ocenia konsekwencje eksplozji demograficznej lub regresu demograficznego w wybranych pa艅stwach;4) rozumie spo艂eczno-kulturowe uwarunkowania zr贸偶nicowania modelu rodziny i poziomu dzietno艣ci w r贸偶nych regionach 艣wiata;5) omawia przyczyny i konsekwencje procesu starzenia si臋 ludno艣ci oraz jego zr贸偶nicowania na 艣wiecie;6) charakteryzuje g艂贸wne kierunki i przyczyny migracji ludno艣ci na 艣wiecie;7) dyskutuje na temat skutk贸w wielkich ruch贸w migracyjnych dla spo艂ecze艅stw i gospodarki wybranych pa艅stw 艣wiata, ze szczeg贸lnym uwzgl臋dnieniem kraj贸w Europy, w tym Polski;8) odr贸偶nia uchod藕stwo od migracji ekonomicznej oraz opisuje problemy uchod藕c贸w, w tym dzieci, na wybranych przyk艂adach z Europy i innych region贸w 艣wiata;9) charakteryzuje struktur臋 narodowo艣ciow膮 ludno艣ci 艣wiata i Polski oraz zr贸偶nicowanie etniczne w wybranych regionach 艣wiata;10) charakteryzuje zr贸偶nicowanie religijne ludno艣ci 艣wiata i Polski oraz wp艂yw religii na 偶ycie spo艂eczne i gospodark臋;11) wyr贸偶nia g艂贸wne kr臋gi kulturowe, przedstawia warto艣ci wyznawane przez ich spo艂eczno艣ci oraz wk艂ad w dziedzictwo kulturowe ludzko艣ci;12) charakteryzuje zr贸偶nicowanie poziomu rozwoju sieci osadniczej na 艣wiecie, wi膮偶膮c go ze 艣rodowiskiem przyrodniczym i kulturowym oraz etapem rozwoju gospodarczego;13) okre艣la g艂贸wne przyczyny i skutki urbanizacji oraz analizuje zr贸偶nicowanie wska藕nika urbanizacji na 艣wiecie i w Polsce;14) identyfikuje g艂贸wne czynniki rozwoju obszar贸w wiejskich na 艣wiecie oraz wyja艣nia przyczyny depopulacji niekt贸rych wsi w Polsce;15) korzysta z map cyfrowych dost臋pnych w internecie w analizie sieci osadniczej wybranych region贸w 艣wiata.鈬慖X. Uwarunkowania rozwoju gospodarki 艣wiatowejrola poszczeg贸lnych sektor贸w gospodarki w rozwoju cywilizacyjnym, procesy globalizacji, wsp贸艂praca mi臋dzynarodowa, gospodarka oparta na wiedzy, spo艂ecze艅stwo wyja艣nia przyczyny i formu艂uje twierdzenia o prawid艂owo艣ciach w zakresie zmiany roli sektor贸w gospodarki (rolnictwa, przemys艂u i us艂ug) w rozwoju cywilizacyjnym dla wybranych kraj贸w 艣wiata, w tym Polski;2) charakteryzuje przejawy proces贸w globalizacji w aspekcie gospodarczym, spo艂ecznym i politycznym, dyskutuje na temat skutk贸w tego procesu dla Polski i podaje ich przyk艂ady na podstawie w艂asnych obserwacji;3) analizuje struktur臋 i kierunki mi臋dzynarodowej wymiany towarowej, ocenia miejsce i struktur臋 handlu zagranicznego Polski oraz uzasadnia potrzeb臋 przestrzegania zasad sprawiedliwego handlu;4) charakteryzuje g艂贸wne cechy gospodarki opartej na wiedzy i czynniki wp艂ywaj膮ce na jej innowacyjno艣膰 i rozw贸j w Polsce oraz innych krajach 艣wiata;5) wykazuje znaczenie kapita艂u ludzkiego w rozwoju gospodarczym;6) dyskutuje na temat przejaw贸w i skutk贸w kszta艂towania si臋 spo艂ecze艅stwa informacyjnego.鈬慩. Rolnictwo, le艣nictwo i rybactwoczynniki rozwoju rolnictwa, struktura u偶ytk贸w rolnych, obszary upraw i ch贸w zwierz膮t, zr贸wnowa偶ona gospodarka le艣na, rybactwo (morskie i 艣r贸dl膮dowe, akwakultura).Zdaj膮cy:1) wyja艣nia wp艂yw czynnik贸w przyrodniczych i pozaprzyrodniczych na rozw贸j rolnictwa na 艣wiecie;2) por贸wnuje struktur臋 u偶ytk贸w rolnych w Polsce z wybranymi krajami 艣wiata;3) wyja艣nia zasi臋g geograficzny g艂贸wnych upraw i chowu zwierz膮t na 艣wiecie;4) wyja艣nia zr贸偶nicowanie przestrzenne wska藕nika lesisto艣ci na 艣wiecie i w Polsce, przedstawia wielorakie warto艣ci lasu oraz uzasadnia konieczno艣膰 racjonalnego gospodarowania zasobami le艣nymi zgodnie z zasadami zr贸wnowa偶onej gospodarki le艣nej i ochrony przyrody;5) wykazuje znaczenie przyrodnicze, spo艂eczne i gospodarcze las贸w;6) wyja艣nia rozmieszczenie g艂贸wnych 艂owisk oraz dyskutuje na temat mo偶liwo艣ci wykorzystania zasob贸w biologicznych morza i w贸d 艣r贸dl膮dowych, rozwoju akwakultury w kontek艣cie zachowania r贸wnowagi ekosystem贸w wodnych.鈬慩I. Przemys艂czynniki lokalizacji, przemys艂 tradycyjny i zaawansowanych technologii, deindustrializacja i reindustrializacja, struktura produkcji energii i bilans energetyczny, zmiany wykorzystania poszczeg贸lnych 藕r贸de艂 energii, dylematy rozwoju energetyki wyja艣nia zmieniaj膮c膮 si臋 rol臋 czynnik贸w lokalizacji przemys艂u oraz ich wp艂yw na rozmieszczenie i rozw贸j wybranych jego dzia艂贸w;2) por贸wnuje cechy przemys艂u tradycyjnego i przemys艂u zaawansowanych technologii oraz analizuje gospodarcze i spo艂eczne skutki rozwoju nowoczesnego przemys艂u;3) analizuje przebieg i konsekwencje proces贸w deindustrializacji w wybranych pa艅stwach 艣wiata oraz uzasadnia rol臋 proces贸w reindustrializacji na 艣wiecie, ze szczeg贸lnym uwzgl臋dnieniem Europy i Polski;4) charakteryzuje zmiany w strukturze zu偶ycia energii, z uwzgl臋dnieniem podzia艂u na 藕r贸d艂a odnawialne i nieodnawialne oraz por贸wnuje struktur臋 produkcji energii w Polsce ze struktur膮 w innych krajach w kontek艣cie bezpiecze艅stwa energetycznego;5) ocenia stan i zmiany bilansu energetycznego 艣wiata i Polski, przedstawia skutki rosn膮cego zapotrzebowania na energi臋, jego wp艂yw na 艣rodowisko geograficzne oraz uzasadnia konieczno艣膰 podejmowania dzia艂a艅 na rzecz ograniczania tempa wzrostu zu偶ycia energii;6) dyskutuje na temat pozytywnych i negatywnych skutk贸w stosowania odnawialnych i nieodnawialnych 藕r贸de艂 energii;7) analizuje wykorzystanie energetyki j膮drowej na 艣wiecie, dyskutuje na temat problem贸w zwi膮zanych z jej rozwojem oraz rozumie potrzeb臋 spo艂ecznej debaty nad decyzj膮 o wykorzystaniu jej w Polsce.鈬慩II. Us艂ugizr贸偶nicowanie sektora us艂ug, rola us艂ug komunikacyjnych, edukacyjnych, finansowych i turystycznych oraz wymiany towarowej w rozwoju spo艂eczno-gospodarczym, rodzaje transportu, atrakcyjno艣膰 region贸w turystycznych charakteryzuje zr贸偶nicowanie sektora us艂ugowego, analizuje jego struktur臋 w Polsce i innych wybranych pa艅stwach 艣wiata;2) przedstawia stopie艅 zaspokojenia potrzeb na us艂ugi podstawowe i wyspecjalizowane w pa艅stwach o r贸偶nym poziomie rozwoju gospodarczego;3) wyja艣nia znaczenie us艂ug komunikacyjnych (transportu i 艂膮czno艣ci), edukacyjnych, finansowych i turystycznych oraz handlowej wymiany towarowej w rozwoju spo艂eczno-gospodarczym 艣wiata;4) przedstawia zalety i wady r贸偶nych rodzaj贸w transportu oraz charakteryzuje uwarunkowania ich rozwoju w wybranych pa艅stwach 艣wiata, w tym w Polsce;5) na podstawie zebranych informacji, danych statystycznych i map formu艂uje wnioski dotycz膮ce atrakcyjno艣ci wybranych region贸w turystycznych 艣wiata.鈬慩III. Cz艂owiek a 艣rodowisko geograficzne - konflikty interes贸wwp艂yw dzia艂alno艣ci cz艂owieka na atmosfer臋 na przyk艂adzie smogu, inwestycji hydrologicznych na 艣rodowisko geograficzne, rolnictwa, g贸rnictwa i turystyki na 艣rodowisko geograficzne, transportu na warunki 偶ycia i degradacj臋 艣rodowiska przyrodniczego, zagospodarowania miast i wsi na krajobraz kulturowy, konflikt interes贸w cz艂owiek - 艣rodowisko, procesy rewitalizacji i dzia艂ania wykazuje na przyk艂adzie wybranych miejscowo艣ci wp艂yw dzia艂alno艣ci cz艂owieka na powstawanie smogu typu londy艅skiego i fotochemicznego oraz na podstawie dost臋pnych 藕r贸de艂 podaje przyczyny i proponuje sposoby zapobiegania powstawaniu tego zjawiska;2) ocenia wp艂yw wielkich inwestycji hydrologicznych (np. Zapory Trzech Prze艂om贸w na Jangcy, Wysokiej Tamy na Nilu, zapory na rzece Omo zasilaj膮cej Jezioro Turkana) na 艣rodowisko geograficzne;3) analizuje na przyk艂adach ze 艣wiata i Polski wp艂yw dzia艂alno艣ci rolniczej, w tym p艂odozmianu i monokultury rolnej, chemizacji i mechanizacji rolnictwa, melioracji i nadmiernego wypasu zwierz膮t na 艣rodowisko przyrodnicze;4) wyja艣nia wp艂yw g贸rnictwa na 艣rodowisko przyrodnicze na przyk艂adzie odkrywkowych i g艂臋binowych kopalni w Polsce i na 艣wiecie oraz dostrzega konieczno艣膰 rekultywacji teren贸w pog贸rniczych;5) analizuje wp艂yw dynamicznego rozwoju turystyki na 艣rodowisko geograficzne oraz podaje mo偶liwo艣ci stosowania w turystyce zasad zr贸wnowa偶onego rozwoju;6) ocenia wp艂yw transportu na warunki 偶ycia ludno艣ci i 艣rodowisko przyrodnicze;7) analizuje przyk艂ady degradacji krajobrazu kulturowego miast i teren贸w wiejskich, wyja艣nia rol臋 planowania przestrzennego w jego kszta艂towaniu i ochronie oraz wskazuje mo偶liwo艣ci dzia艂a艅 w艂asnych s艂u偶膮cych ochronie krajobraz贸w kulturowych Polski;8) identyfikuje konflikty interes贸w w relacjach cz艂owiek - 艣rodowisko i rozumie potrzeb臋 ich rozwi膮zywania zgodnie z zasadami zr贸wnowa偶onego rozwoju oraz podaje w艂asne propozycje sposob贸w rozwi膮zania takich konflikt贸w;9) podaje przyk艂ady proces贸w rewitalizacji obszar贸w zdegradowanych i proekologicznych rozwi膮za艅 w dzia艂alno艣ci rolniczej, przemys艂owej i us艂ugowej, podejmowanych na wybranych obszarach, w tym cennych przyrodniczo;10) przyjmuje postaw臋 wsp贸艂odpowiedzialno艣ci za stan 艣rodowiska przyrodniczego Ziemi.鈬慩IV. Regionalne zr贸偶nicowanie 艣rodowiska przyrodniczego Polskipodzia艂 na regiony fizycznogeograficzne, budowa geologiczna i zasoby surowcowe, ukszta艂towanie powierzchni, sie膰 wodna, warunki klimatyczne, formy ochrony przyrody, stan 艣rodowiska wskazuje na mapie g艂贸wne regiony fizycznogeograficzne Polski;2) wyr贸偶nia na podstawie mapy g艂贸wne jednostki geologiczne wyst臋puj膮ce na obszarze Polski i w艂asnego regionu;3) charakteryzuje na podstawie map rozmieszczenie g艂贸wnych zasob贸w surowc贸w mineralnych Polski oraz okre艣la ich znaczenie gospodarcze;4) identyfikuje zwi膮zki pomi臋dzy budow膮 geologiczn膮 Polski i w艂asnego regionu a g艂贸wnymi cechami ukszta艂towania powierzchni;5) charakteryzuje klimat Polski oraz wybranego regionu kraju, pos艂uguj膮c si臋 mapami element贸w klimatu i danymi klimatycznymi;6) wyja艣nia zr贸偶nicowanie klimatu oraz ocenia gospodarcze konsekwencje d艂ugo艣ci trwania okresu wegetacyjnego w r贸偶nych regionach Polski;7) identyfikuje cechy sieci rzecznej Polski oraz na podstawie 藕r贸de艂 informacji weryfikuje hipotezy dotycz膮ce perspektyw rozwoju 偶eglugi rzecznej w Polsce;8) wykazuje znaczenie przyrodnicze, spo艂eczne i gospodarcze, w tym turystyczne jezior oraz sztucznych zbiornik贸w na obszarze Polski;9) wyja艣nia przyczyny i skutki niedoboru wody w wybranych regionach Polski;10) dokonuje analizy stanu 艣rodowiska w Polsce i w艂asnym regionie oraz przedstawia wnioski z niej wynikaj膮ce, korzystaj膮c z danych statystycznych i aplikacji GIS;11) uzasadnia konieczno艣膰 dzia艂a艅 na rzecz ochrony 艣rodowiska przyrodniczego w Polsce, okre艣la mo偶liwo艣ci w艂asnego zaanga偶owania w tym zakresie oraz przedstawia r贸偶ne formy ochrony przyrody w Polsce i w艂asnym regionie.鈬慩V. Spo艂ecze艅stwo i gospodarka Polskirozmieszczenie ludno艣ci i struktura demograficzna, saldo migracji, struktura zatrudnienia i bezrobocie, urbanizacja i sie膰 osadnicza, warunki rozwoju rolnictwa, restrukturyzacja przemys艂u, sie膰 transportowa, atrakcyjno艣膰 formu艂uje twierdzenia o prawid艂owo艣ciach w zakresie rozmieszczenia ludno艣ci i wyja艣nia przyczyny jego zr贸偶nicowania;2) analizuje struktur臋 demograficzn膮 ludno艣ci Polski na podstawie danych liczbowych oraz piramidy wieku i p艂ci;3) analizuje, na podstawie 藕r贸de艂 informacji geograficznej, zmiany liczby ludno艣ci, przyrostu naturalnego i rzeczywistego ludno艣ci Polski oraz prognozuje skutki wsp贸艂czesnych przemian demograficznych w Polsce dla rozwoju spo艂eczno-gospodarczego kraju;4) analizuje przestrzenne zr贸偶nicowanie salda migracji w Polsce, podaje przyczyny migracji wewn臋trznych i zewn臋trznych, g艂贸wne kierunki emigracji Polak贸w oraz przedstawia sytuacj臋 migracyjn膮 w swoim regionie;5) wyja艣nia zmiany w strukturze zatrudnienia, podaje przyczyny bezrobocia i analizuje przestrzenne zr贸偶nicowanie rynku pracy w Polsce;6) wyja艣nia zmiany proces贸w urbanizacyjnych i osadnictwa wiejskiego w Polsce, wi膮偶膮c je z przemianami spo艂ecznymi i gospodarczymi;7) wskazuje obszary o najkorzystniejszych warunkach dla rozwoju rolnictwa oraz analizuje wp艂yw czynnik贸w przyrodniczych i pozaprzyrodniczych na mo偶liwo艣ci przemian strukturalnych w rolnictwie Polski;8) przedstawia cechy systemu rolnictwa ekologicznego w Polsce oraz wyja艣nia cele certyfikacji i nadzoru 偶ywno艣ci produkowanej w ramach tego systemu;9) rozpoznaje oznakowanie 偶ywno艣ci ekologicznej oraz rozumie potrzeb臋 zapoznania si臋 z opisem pochodzenia i sk艂adem nabywanych produkt贸w spo偶ywczych;10) podaje przyczyny przemian strukturalnych w przemy艣le Polski po 1989 r. i ocenia ich skutki;11) na podstawie 藕r贸de艂 weryfikuje hipotezy dotycz膮ce perspektyw rozwoju przemys艂u zaawansowanych technologii w Polsce;12) analizuje przyczyny zmian i zr贸偶nicowanie sieci transportu w Polsce, wskazuje g艂贸wne w臋z艂y oraz terminale transportowe i przedstawia ich znaczenie dla gospodarki kraju;13) prezentuje warto艣ci obiekt贸w stanowi膮cych dziedzictwo kulturowe Polski na przyk艂adzie wybranego regionu lub szlaku turystycznego;14) projektuje wraz z innymi uczniami tras臋 wycieczki uwzgl臋dniaj膮c膮 wybrane grupy atrakcji turystycznych w miejscowo艣ci lub regionie oraz realizuje j膮 w terenie, wykorzystuj膮c map臋 i odbiornik GPS.鈬慩VI. Morze Ba艂tyckie i gospodarka morska Polski艣rodowisko przyrodnicze, wykorzystanie przedstawia g艂贸wne cechy i stan 艣rodowiska przyrodniczego Morza Ba艂tyckiego oraz dostrzega potrzeb臋 jego ochrony;2) charakteryzuje gospodark臋 morsk膮 Polski oraz dyskutuje na temat mo偶liwo艣ci jej rozwoju na podstawie zebranych materia艂贸w 藕r贸d艂owych.鈬慫akres rozszerzonyTre艣ci nauczania - wymagania szczeg贸艂owe obejmuj膮 wymagania okre艣lone dla zakresu podstawowego oraz poni偶sze wymagania.鈬慖. Metody bada艅 geograficznych i technologie geoinformacyjnewywiady, badania ankietowe, analiza 藕r贸de艂 kartograficznych, wykorzystanie technologii informacyjno- komunikacyjnych i geoinformacyjnych do pozyskania, tworzenia zbior贸w, analizy i prezentacji danych przedstawia podstawowe ilo艣ciowe i jako艣ciowe metody bada艅 geograficznych oraz mo偶liwo艣ci ich wykorzystania na wybranych przyk艂adach;2) rozumie zasady tworzenia kwestionariusza ankiety oraz przeprowadzania wywiadu i opracowania wynik贸w;3) stosuje wybrane metody kartograficzne do prezentacji cech ilo艣ciowych i jako艣ciowych 艣rodowiska geograficznego i ich analizy z u偶yciem narz臋dzi GIS;4) wykorzystuje odbiornik GPS do dokumentacji prowadzonych obserwacji;5) wykorzystuje technologie informacyjno-komunikacyjne i geoinformacyjne do pozyskiwania, przechowywania, przetwarzania i prezentacji informacji geograficznych;6) pos艂uguje si臋 map膮 topograficzn膮 w terenie;7) rozumie istot臋 identyfikowania zale偶no艣ci przyczynowo-skutkowych, funkcjonalnych i czasowych mi臋dzy elementami przestrzeni geograficznej, argumentowania, wnioskowania i formu艂owania twierdze艅 o prawid艂owo艣ciach.鈬慖I. Obserwacje astronomiczne i wsp贸艂czesne badania Wszech艣wiatawysoko艣膰 g贸rowania S艂o艅ca, wyznaczanie wsp贸艂rz臋dnych geograficznych, fazy Ksi臋偶yca, za膰mienia S艂o艅ca i Ksi臋偶yca, osi膮gni臋cia badawcze w eksploracji oblicza wysoko艣膰 g贸rowania S艂o艅ca na dowolnej szeroko艣ci geograficznej w dniach r贸wnonocy i przesile艅 w celu wykazania zale偶no艣ci mi臋dzy nachyleniem osi Ziemi w ruchu obiegowym a dop艂ywem energii s艂onecznej do jej powierzchni;2) wyznacza wsp贸艂rz臋dne geograficzne dowolnego punktu na powierzchni Ziemi na podstawie wysoko艣ci g贸rowania S艂o艅ca w dniach r贸wnonocy i przesile艅 oraz oblicze艅 r贸偶nicy czasu s艂onecznego;3) wyja艣nia wyst臋powanie faz Ksi臋偶yca, za膰mie艅 S艂o艅ca i Ksi臋偶yca oraz oddzia艂ywanie Ksi臋偶yca i S艂o艅ca na powstawanie p艂yw贸w;4) prezentuje teori臋 heliocentryczn膮 Miko艂aja Kopernika, znaczenie wsp贸艂czesnych metod bada艅 kosmicznych oraz osi膮gni臋cia naukowc贸w, w tym Polak贸w, w poznawaniu Wszech艣wiata;5) przyjmuje postaw臋 wsp贸艂odpowiedzialno艣ci za przysz艂o艣膰 planety Ziemi.鈬慖II. Dynamika proces贸w atmosferycznychpionowa budowa atmosfery, zjawiska i procesy w atmosferze, przestrzenne zr贸偶nicowanie element贸w klimatu, strefy klimatyczne i typy wykazuje zwi膮zek mi臋dzy budow膮 atmosfery a zjawiskami i procesami meteorologicznymi;2) przedstawia charakterystyczne zmiany pogody w czasie przemieszczania si臋 front贸w atmosferycznych, potrafi je interpretowa膰 oraz identyfikowa膰 zjawiska z nimi zwi膮zane;3) wyja艣nia na przyk艂adach genez臋 wiatr贸w sta艂ych, okresowych oraz lokalnych i okre艣la ich znaczenie dla przebiegu pogody;4) przedstawia uwarunkowania cech klimat贸w strefowych i astrefowych;5) na podstawie w艂asnych obserwacji i innych 藕r贸de艂 informacji identyfikuje czynniki warunkuj膮ce mikroklimat miejsca, w kt贸rym zlokalizowana jest jego szko艂a;6) rozpoznaje stref臋 klimatyczn膮 i typ klimatu na podstawie rocznego przebiegu temperatury powietrza i sum opad贸w atmosferycznych;7) dostrzega prawid艂owo艣ci w rozmieszczeniu zjawisk i proces贸w atmosferycznych.鈬慖V. Dynamika proces贸w hydrologicznychruchy wody morskiej, wody podziemne i 藕r贸d艂a, ustroje rzeczne, typy wyja艣nia mechanizm falowania w贸d morskich i upwellingu oraz wp艂yw mechanizmu ENSO na 艣rodowisko geograficzne;2) wyr贸偶nia rodzaje w贸d podziemnych, w tym wyst臋puj膮cych w okolicy szko艂y oraz wyja艣nia powstawanie 藕r贸de艂;3) przedstawia uwarunkowania wyst臋powania w贸d podziemnych oraz ich znaczenie gospodarcze;4) rozpoznaje i opisuje cechy ustroj贸w rzecznych na 艣wiecie, w tym ustroju rzeki p艂yn膮cej najbli偶ej jego szko艂y;5) wyja艣nia powstawanie r贸偶nych typ贸w jezior na Ziemi.鈬慥. Dynamika proces贸w geologicznych i geomorfologicznychnajwa偶niejsze wydarzenia w dziejach Ziemi, minera艂y, geneza i wykorzystanie ska艂, procesy rze藕botw贸rcze i ich efekty (wietrzenie, erozja, transport, akumulacja, ruchy masowe), odkrywka rozumie zasady ustalania wieku wzgl臋dnego i bezwzgl臋dnego ska艂 oraz wydarze艅 geologicznych;2) charakteryzuje najwa偶niejsze wydarzenia geologiczne i przyrodnicze w dziejach Ziemi (fa艂dowania, transgresje i regresje morskie, zlodowacenia, rozw贸j 艣wiata organicznego i jego wymieranie) oraz odtwarza je na podstawie analizy profilu geologicznego;3) wyr贸偶nia g艂贸wne minera艂y ska艂otw贸rcze, klasyfikuje ska艂y, przedstawia genez臋 ska艂 magmowych, osadowych i przeobra偶onych;4) podczas lekcji w terenie rozpoznaje rodzaje ska艂 wyst臋puj膮cych na powierzchni oraz wykorzystywanych w budownictwie w najbli偶szej okolicy;5) charakteryzuje zjawiska wietrzenia fizycznego i chemicznego, krasowienia oraz opisuje produkty i formy powsta艂e w wyniku tych proces贸w;6) wykazuje wp艂yw czynnik贸w przyrodniczych i dzia艂alno艣ci cz艂owieka na grawitacyjne ruchy masowe i podaje sposoby zapobiegania im oraz minimalizowania ich nast臋pstw;7) przedstawia przyk艂ady ogranicze艅 w zakresie zagospodarowania terenu wynikaj膮ce z budowy geologicznej pod艂o偶a, rze藕by i grawitacyjnych ruch贸w masowych;8) dostrzega prawid艂owo艣ci w rozmieszczeniu zjawisk i proces贸w geologicznych na Ziemi, wykorzystuj膮c technologie geoinformacyjne;9) wyja艣nia wp艂yw proces贸w geologicznych na powstanie g艂贸wnych struktur tektonicznych i ukszta艂towanie powierzchni Ziemi na wybranych przyk艂adach;10) analizuje podczas zaj臋膰 w terenie odkrywk臋 geologiczn膮 i wnioskuje na jej podstawie o przesz艂o艣ci geologicznej obszaru;11) dokonuje obserwacji i sporz膮dza dokumentacj臋 proces贸w geologicznych i geomorfologicznych zachodz膮cych w okolicy miejsca zamieszkania oraz przedstawia ich wyniki w wybranej formie.鈬慥I. Glebyprofil glebowy, przydatno艣膰 rozpoznaje typ gleby i wnioskuje o przebiegu procesu glebotw贸rczego na podstawie obserwacji profilu glebowego podczas zaj臋膰 w terenie;2) ocenia przydatno艣膰 rolnicz膮 wybranych typ贸w gleb na 艣wiecie.鈬慥II. Wsp贸艂praca i konfliktysie膰 powi膮za艅 Geografia, Geografia fizyczna Ruch obrotowy Ziemi i jego skutki Ruch obrotowy Ziemi dokonuje si臋 wok贸艂 jej w艂asnej osi i trwa 23 godziny 56 minut 3,44 sekundy. Okres obrotu Ziemi wok贸艂 osi nazywamy dob膮. Ruch obrotowy Ziemi, czyli ruch wirowy, dokonuje si臋 z zachodu na wsch贸d, a zatem przeciwnie do pozornego ruchu S艂o艅ca (S艂o艅ce na niebie przechodzi ze wschodu na zach贸d, bo Ziemia obraca si臋 z zachodu na wsch贸d). Nast臋pstwa ruchu obrotowego Ziemi wp艂yn臋艂y na wykszta艂cenie si臋 rytmu zmian w przyrodzie oraz na regulacj臋 偶ycia cywilnego ludzi. Do najwa偶niejszych nale偶膮: wyst臋powanie dnia i nocy, widoma w臋dr贸wka S艂o艅ca i gwiazd po niebie ze wschodu na zach贸d (st膮d np. zmiany wysoko艣ci S艂o艅ca nad horyzontem obserwowane w ci膮gu dnia), sp艂aszczenie Ziemi na biegunach powstawanie si艂y Coriolisa powoduj膮cej odchylenia kierunku poruszania si臋 cia艂 - w prawo na p贸艂kuli p贸艂nocnej i w lewo na po艂udniowej; podlegaj膮 jej m. in.: wiatry, pr膮dy morskie, wody rzek, konieczno艣膰 wprowadzenia dobowej rachuby czasu, stref czasowych i zwi膮zanej z nimi granicy zmiany daty. Wsp贸艂rz臋dne geograficzne Po艂o偶enie danego punktu na powierzchni Ziemi okre艣la si臋 za pomoc膮 wsp贸艂rz臋dnych geograficznych - szeroko艣ci i d艂ugo艣ci geograficznej. Obliczanie warto艣ci wsp贸艂rz臋dnych geograficznych umo偶liwiaj膮 po艂udniki i r贸wnole偶niki. Obie wsp贸艂rz臋dne - szeroko艣膰 i d艂ugo艣膰 geograficzna s膮 k膮tami i wyra偶amy je w mierze k膮towej - w stopniach, minutach i sekundach. Szeroko艣膰 geograficzna jest k膮tem zawartym mi臋dzy p艂aszczyzn膮 r贸wnika a promieniem Ziemi przechodz膮cym przez dany punkt na jej powierzchni. Na p贸艂noc od r贸wnika liczy si臋 szeroko艣膰 geograficzn膮 p贸艂nocn膮, a na po艂udnie - po艂udniow膮. Warto艣膰 k膮ta szeroko艣ci geograficznej wynosi od 0掳 na r贸wniku do 90掳 na biegunie. Oznaczamy j膮 jako N - p贸艂nocn膮 i S - po艂udniow膮. D艂ugo艣膰 geograficzna jest k膮tem zawartym mi臋dzy p贸艂p艂aszczyznami po艂udnika pocz膮tkowego (0掳) i po艂udnika przechodz膮cego przez okre艣lony punkt na powierzchni Ziemi. Po艂udnik 0掳 ustalony zosta艂 uchwa艂膮 Mi臋dzynarodowej Unii Geograficznej w 1911 roku wybrano ten, kt贸ry przechodzi艂 przez g艂贸wny teleskop w obserwatorium astronomicznym w Greenwich w Londynie. Okre艣la si臋 wzgl臋dem niego d艂ugo艣膰 geograficzn膮. Za pomoc膮 po艂udnik贸w i r贸wnole偶nik贸w okre艣lamy jednoznacznie po艂o偶enie danego punktu na Ziemi, mo偶emy tak偶e oblicza膰 rozci膮g艂o艣膰 r贸wnole偶nikow膮 i rozci膮g艂o艣膰 po艂udnikow膮. R贸偶nica szeroko艣ci geograficznej skrajnych punkt贸w obszaru to rozci膮g艂o艣膰 po艂udnikowa, a r贸偶nica d艂ugo艣ci geograficznej skrajnie po艂o偶onych punkt贸w - rozci膮g艂o艣膰 r贸wnole偶nikowa. Kszta艂t i rozmiary Ziemi Ziemia zbli偶ona jest swoim kszta艂tem do kuli. W rzeczywisto艣ci Ziemia nie jest idealn膮 kul膮, ale nieregularn膮 bry艂膮, kt贸rej kszta艂t nazwano geoid膮. Geoida zbli偶ona jest kszta艂tem do elipsoidy obrotowej, bry艂y powsta艂ej przez obr贸t elipsy wok贸艂 jej osi. Odchylenie geoidy od elipsoidy ziemskiej tylko gdzieniegdzie przekracza 100 m. Parametry Ziemi: 艣redni promie艅: 6371 km, powierzchnia: 510 mln km2 - w tym l膮dy 148 mln km2 (29%), oceany i morza 362 mln km2 (71%) obj臋to艣膰: 1083 mld km3 masa: 5,973 x 1024 kg obw贸d: 40 030 km jednostopniowy 艂uk ko艂a wielkiego: 111,19 km jednominutowy 艂uk ko艂a wielkiego: 1853 m. (mila morska) Ziemia posiada pole magnetyczne. Nie jest ono sta艂e. Ulega zmianom dobowym, rocznym i wiekowym. Po艂o偶enie biegun贸w magnetycznych nie pokrywa si臋 z po艂o偶eniem biegun贸w geograficznych. K膮t, o jaki ig艂a magnetyczna kompasu odchyla si臋 od po艂udnika geograficznego, nazywa si臋 deklinacj膮. Bieguny magnetyczne po艂o偶one s膮 na Ziemi w punktach o wsp贸艂rz臋dnych geograficznych (dane z 1987 r.): na Grenlandii, na 78掳 szeroko艣ci geograficznej p贸艂nocnej i 105掳 d艂ugo艣ci geograficznej zachodniej na Antarktydzie, na 66掳 szeroko艣ci geograficznej po艂udniowej i 105掳 d艂ugo艣ci geograficznej wschodniej Na biegunach magnetycznych ig艂a busoli ustawia si臋 prostopadle do powierzchni Ziemi. Uk艂ad S艂oneczny Pod poj臋ciem Uk艂adu S艂onecznego rozumiemy S艂o艅ce i wszystkie cia艂a niebieskie, kt贸re poruszaj膮 si臋 w jego polu grawitacyjnym. Uk艂ad S艂oneczny powsta艂 ok. 5 mld lat temu z ob艂oku materii py艂owo-gazowej. Wyr贸偶nia si臋 w nim nast臋puj膮ce obiekty: S艂o艅ce, planety, ksi臋偶yce, planetoidy, komety i meteroidy. Oto ich kr贸tka charakterystyka: S艂o艅ce jest gwiazd膮 i centralnym cia艂em Uk艂adu. W jego wn臋trzu, (jak w ka偶dej gwie藕dzie), zachodz膮 reakcje j膮drowe, dzi臋ki kt贸rym S艂o艅ce 艣wieci (jak ka偶da gwiazda) 艣wiat艂em w艂asnym. Zbudowane jest g艂贸wnie z wodoru i helu, kt贸re stanowi膮 99,9% liczby atom贸w. Reszt臋 stanowi膮 atomy kilkudziesi臋ciu ci臋偶szych pierwiastk贸w. S艂o艅ce skupia 99,87% masy ca艂ego Uk艂adu. Ma kszta艂t kuli o 艣rednicy oko艂o 109 razy wi臋kszej od 艣rednicy Ziemi. Planet膮 nazywamy obiegaj膮ce gwiazd臋 cia艂o niebieskie, o 艣rednicy ponad 1000 km, wewn膮trz kt贸rego nie zachodz膮 reakcje syntezy j膮drowej stanowi膮ce 藕r贸d艂o energii dla gwiazd. Planetoidy, zwane te偶 asteroidami lub planetkami, to cia艂a niebieskie o umownej 艣rednicy od 1 km do 1000 km, cz臋sto o nieregularnych kszta艂tach, powsta艂e z rozbicia planety lub z resztek tworzywa Uk艂au S艂onecznego. Najwi臋cej ich kr膮偶y mi臋dzy orbitami Marsa i Jowisza w pasie planetoid. Planetka, kt贸ra obiega wi臋ksz膮 od siebie planet臋, nazywana jest ksi臋偶ycem. Ksi臋偶yc obiega wi臋c planet臋, a z ni膮 S艂o艅ce. W Uk艂adzie S艂onecznym jest 61 ksi臋偶yc贸w. Komety s膮 cia艂ami obiegaj膮cymi gwiazd臋 centraln膮, przewa偶nie po wyd艂u偶onych orbitach, zbudowanymi g艂贸wnie z "brudnego" lodu. Ich rozmiary wahaj膮 si臋 od 1 do 20 km. Do meteroid贸w zaliczamy kr膮偶膮ce wok贸艂 S艂o艅ca ma艂e bry艂y ska艂 o rozmiarach mniejszych ni偶 kilometr. W Uk艂adzie S艂onecznym jest 9 planet. Wszystkie obiegaj膮 S艂o艅ce w jednym kierunku. Ich orbity, opr贸cz Merkurego i Plutona, le偶膮 w przybli偶eniu w jednej p艂aszczy藕nie. Planety dziel膮 si臋 na planety ziemiopodobne oraz planety olbrzymie. Planety ziemiopodobne - Merkury, Wenus, Ziemia, Mars - odznaczaj膮 si臋 niewielkimi rozmiarami, du偶膮 g臋sto艣ci膮, podobn膮 warstwow膮 budow膮 wewn臋trzn膮 i tward膮 powierzchni膮. Ka偶da ma 偶elazne j膮dro otoczone p艂aszczem. Kr膮偶膮 blisko S艂o艅ca po ciasno rozmieszczonych orbitach. Planety olbrzymie - Jowisz, Saturn, Uran i Neptun s膮 wielkie, o ma艂ej g臋sto艣ci, zbudowane g艂贸wnie z substancji ciek艂ych i gazowych. Ka偶da z nich ma prawdopodobnie skaliste j膮dro. S膮 znacznie oddalone od S艂o艅ca i ich orbity dziel膮 du偶e odleg艂o艣ci. Pluton jest planet膮 nietypow膮 - ma艂膮, posiadaj膮c膮 tward膮 powierzchni臋 (jak ziemiopodobne), ale bardzo oddalon膮 od S艂o艅ca (jak olbrzymie). Charakteryzuje go 艣rednia g臋sto艣膰. Ma bardzo wyd艂u偶on膮 orbit臋 le偶膮c膮 w wyra藕nie innej p艂aszczy藕nie ni偶 "艣rednia" p艂aszczyzna ruchu innych planet. Ci膮gle tradycyjnie zaliczany do planet - jest prawdopodobnie najwi臋kszym obiektem w pozaneptunowym, nowo odkrytym pasie lodowych (a nie skalnych) planetoid. Takie bardzo odleg艂e planetoidy odkrywane s膮 lawinowo od 1992 r. Przestrze艅 mi臋dzy cia艂ami Uk艂adu S艂onecznego wype艂nia mi臋dzyplanetarny gaz i py艂 (oko艂o 5 atom贸w na cm3 w okolicy Ziemi). Ruch obiegowy Ziemi wok贸艂 S艂o艅ca i jego nast臋pstwa Ziemia (jak inne planety) dokonuje dwojakiego rodzaju ruch贸w - ruchu obrotowego wok贸艂 w艂asnej osi oraz ruchu obiegowego wok贸艂 S艂o艅ca. Fakt ten odkry艂 Miko艂aj Kopernik, og艂aszaj膮c teori臋 heliocentryczn膮. Teoria ta, opisuj膮ca ruchy obiegowe wszystkich planet, udoskonalona zosta艂a przez Johannesa Keplera. Ruch obiegowy dokonuje si臋 po eliptycznej orbicie wok贸艂 S艂o艅ca, kt贸re nie znajduje si臋 w 艣rodku tej elipsy, ale w jednej z jej ognisk. St膮d odleg艂o艣膰 planet od S艂o艅ca zmienia si臋 w czasie ruchu obiegowego. Punkt najbardziej oddalony to aphelium (Ziemia osi膮ga go ok. 3 lipca gdy oddala si臋 od S艂o艅ca na odleg艂o艣膰 ok. 152 mln km). Miejsce na orbicie, w kt贸rym planeta najbardziej zbli偶a si臋 do S艂o艅ca to peryhelium (przez Ziemi臋 osi膮gane ok. 2 stycznia gdy Ziemia zbli偶a si臋 do S艂o艅ca na odleg艂o艣膰 147 mln km). Ruch obiegowy Ziemi Planety obiegaj膮 S艂o艅ce po coraz to bardziej oddalonych od niego orbitach, w nast臋puj膮cej kolejno艣ci: Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun i Pluton. 艢rednia odleg艂o艣膰 Ziemia - S艂o艅ce wynosi 150 mln km. Jeden pe艂ny obieg Ziemi wok贸艂 S艂o艅ca trwa 365 dni 5 godzin 48 minut i 49 sekund (rok) Planeta Okres obiegu wok贸艂 S艂o艅ca(w latach) 艢r. odl. od S艂o艅ca/ 艣r. odl. Ziemi od S艂o艅ca Odl w jednostkach 艣wietlnych Merkury 0, 24 0, 38 3 min 10 sek Wenus 0, 61 0, 72 6 min Ziemia 1 1 8 min 21 sek Mars 1, 88 1, 52 12 min 40 sek Jowisz 11, 86 5, 2 43 min 20 sek Saturn 29, 46 9,54 1 h 19 min 30 sek Uran 84, 01 19, 19 2 h 39 min 55 sek Neptun 164, 79 30, 06 4 h 10 min 30 sek Pluton 248, 5 39, 53 5 h 29 min 25 sek Podczas obiegu naszej planety wok贸艂 S艂o艅ca, o艣 obrotu Ziemi nachylona jest do p艂aszczyzny orbity pod k膮tem 66掳34'. Sta艂e po艂o偶enie osi ziemskiej w przestrzeni podczas ruchu obiegowego jest przyczyn膮 zmieniaj膮cego si臋 w rytmie rocznym o艣wietlenia i ogrzania powierzchni Ziemi. 21 III i 23 IX promienie s艂oneczne padaj膮 na r贸wniku prostopadle do p艂aszczyzny horyzontu (S艂o艅ce g贸ruje w zenicie). S膮 to dni r贸wnonocy - dzie艅 trwa tak samo d艂ugo jak noc. 21 III na p贸艂kuli p贸艂nocnej rozpoczyna si臋 astronomiczna wiosna, a 23 IX astronomiczna jesie艅. Poza ko艂em podbiegunowym p贸艂nocnym od 21 III do 23 IX wyst臋puj膮 dni polarne, a na p贸艂kuli po艂udniowej poza ko艂em podbiegunowym - noce polarne. Od 23 IX do 21 III sytuacja jest odwrotna - dni polarne wyst臋puj膮 w strefach podbiegunowych na p贸艂kuli po艂udniowej, a noce polarne na p贸艂nocy. 21 VI promienie s艂oneczne padaj膮 na zwrotniku Raka prostopadle do p艂aszczyzny horyzontu. Na p贸艂kuli p贸艂nocnej jest to najd艂u偶szy dzie艅 w roku - dzie艅 przesilenia letniego. Data ta rozpoczyna astronomiczne lato na p贸艂kuli p贸艂nocnej. 22 XII promienie s艂oneczne padaj膮 na zwrotniku Kozioro偶ca pionowo na p艂aszczyzn臋 horyzontu. Data ta rozpoczyna astronomiczn膮 zim臋 dla p贸艂kuli p贸艂nocnej. Jest to najkr贸tszy dzie艅 w roku dla tej p贸艂kuli. Nast臋pstwa ruchu obiegowego Ziemi i nachylenia osi jej obrotu do p艂aszczyzny orbity: wyst臋powanie stref o艣wietlenia: strefy mi臋dzyzwrotnikowej, dw贸ch stref umiarkowanych szeroko艣ci geograficznych, dw贸ch stref podbiegunowych, czyli polarnych; w strefie mi臋dzyzwrotnikowej S艂o艅ce mo偶e g贸rowa膰 w zenicie (raz w roku - na zwrotnikach; dwa razy na rok gdzie indziej); w strefach polarnych S艂o艅ce mo偶e by膰 widoczne ponad 24 godziny (dni polarne), wyst臋powanie p贸r roku, gdy偶 te same miejsca na Ziemi otrzymuj膮 w ci膮gu roku zmienn膮 ilo艣膰 ciep艂a i 艣wiat艂a, zmiany w ci膮gu roku wysoko艣ci S艂o艅ca nad horyzontem w momencie g贸rowania, zmienna d艂ugo艣膰 dnia i nocy w ci膮gu roku, zmienne w ci膮gu roku punkty wschodu i zachodu S艂o艅ca na horyzoncie wyst臋powanie stref klimatycznych i podporz膮dkowanych im stref ro艣linnych i glebowych, zmieniaj膮ce si臋 w ci膮gu roku widoczne gwiazy (st膮d gwiazdozbiory letnie i zimowe). Miejsce Ziemi we Wszech艣wiecie Najbli偶sza Ziemi gwiazda to S艂o艅ce - 艣wiat艂o z jego powierzchni dociera do nas po 500 s pokonuj膮c oko艂o 150 mln km (300 tys. km/s * 500 s). Inne gwiazdy - s膮siadki le偶膮 znacznie dalej - odleg艂o艣膰 do najbli偶szej z nich to ponad 4 lata 艣wietlne (1 rok = oko艂o 31 mln s; 1 rok 艣wietlny = 31 mln s * 300 tys km/s = oko艂o 9460 mld km). Wok贸艂 S艂o艅ca, w kuli o promieniu oko艂o 16 lat 艣wietlnych, znajduje si臋 30 gwiazd. Przestrze艅 mi臋dzy gwiazdami nie jest ca艂kowicie pusta, bo wype艂nia j膮 rzadki gaz i py艂 mi臋dzygwiazdowy (艣rednio kilkadziesi膮t atom贸w/cm3). Gwiezdne s膮siedztwo S艂o艅ca jest fragmentem jednego ze znacznie wi臋kszych zbior贸w materii we Wszech艣wiecie. Gwiazdy i materia mi臋dzygwiazdowa skupiaj膮 si臋 bowiem w galaktykach. Na podstawie wygl膮du na zdj臋ciach wyr贸偶niamy galaktyki: eliptyczne (o kszta艂cie owalnym), spiralne (w kt贸rych 艣wiec膮ca materia, rozci膮gaj膮ca si臋 od jasnego j膮dra, uk艂ada si臋 w kszta艂ty przypominaj膮ce skr臋cone skrzyd艂a wiatraka, tzw. ramiona), nieregularne (czyli wszystkie inne). Galaktyka, w sk艂ad kt贸rej wchodzi S艂o艅ce, i kt贸rej nazw臋 piszemy du偶膮 liter膮, jest galaktyk膮 spiraln膮, licz膮c膮 oko艂o 200 mld gwiazd. Wi臋kszo艣膰 masy Galaktyki skupiona jest w j膮drze, kt贸re stanowi centrum p艂askiego dysku galaktycznego. Ten ostatni tworz膮 spiralnie skr臋cone ramiona, w kt贸rych gromadz膮 si臋 gwiazdy i gazowo-py艂owa materia mi臋dzygwiazdowa. Wok贸艂 j膮dra kuli艣cie, rozci膮ga si臋 materia wchodz膮ca w sk艂ad halo galaktycznego. Jest jej o wiele mniej (tzn. jest znacznie rzadsza) ni偶 w dysku galaktycznym. S艂o艅ce znajduje si臋 praktycznie w 艣rodku "grubo艣ci" dysku Galaktyki, na skraju jednego z ramion spiralnych, w odleg艂o艣ci oko艂o 30 tys. lat 艣wietlnych od Centrum (艣rodka j膮dra) Galaktyki (i oko艂o 20 tys. lat 艣wietlnych od jej skraju). Razem z ca艂ym Uk艂adem S艂onecznym obiega Centrum Galaktyki raz na oko艂o 220 mln lat (jak Ziemia S艂o艅ce raz na rok). Tak jak gwiazdy skupiaj膮 si臋 w galaktyki, tak galaktyki tworz膮 gromady galaktyk. Przestrze艅 mi臋dzy nimi wype艂nia nies艂ychanie rzadka materia mi臋dzygalaktyczna (pojedyncze atomy na kilometr sze艣cienny, w powietrzu mamy oko艂o 5*1019 atom贸w na cm3!). Ziemia jest jedn膮 z wielu planet, nie zajmuje wyr贸偶nionego miejsca w Uk艂adzie S艂onecznym; S艂o艅ce jest jedn膮 z miliard贸w gwiazd na uboczu Galaktyki; Galaktyka nie znajduje si臋 w centrum 偶adnej gromady galaktyk. Miejsce Ziemianina we Wszech艣wiecie jest wi臋c najzupe艂niej 艣rednie. 呕r贸d艂a: teksty nades艂ane Serwis matura jest serwisem spo艂eczno艣ciowym, publikuje materia艂y nades艂ane przez internaut贸w i nie odpowiada za tre艣膰 umieszczanych tekst贸w oraz komentarzy. Serwis matura dok艂ada wszelkich stara艅, aby weryfikowa膰 nadsy艂ane materia艂y oraz dba膰 o ich zgodno艣膰 z polskim prawem.

zadania maturalne ziemia we wszech艣wiecie